انتقال ژن در بهبود گیاهان زراعی: چشم اندازی بر وضعیت حال و آینده

انتقال ژن یا جذب DNA فرایندی است که قطعه مشخصی از DNA (معمولاً یک ژن خارجی وارد شده در پلاسمید باکتریایی) را به درون سلول ها وارد می نماید. در اصلاح نباتات، تکنیک های مرتبط با انتقال ژن از طریق تکثیر جنسی و رویشی به خوبی رایج می باشند. هدف از این تکنیک ها ایجاد تنوع ژنتیکی در جوامع گیاهی، انتخاب گیاهان برتر از نظر ژنهای کنترل کننده صفات مطلوب و همچنین حفظ تنوع واریته های گیاهی می باشد. با استفاده از تکنیک های اصلاحی مرسوم، پیشرفت های چشم گیری در زمینه بهبود عملکرد گیاهان زراعی حاصل شده است. معذالک این تکنیک ها وقت گیر هستند. در سالهای اخیر، بیوتکنولوژی گیاهی منبعی سرشار از ابداع و خلاقیت بوده است و برای رفع مشکلات قدیمی راه حل های نوینی فراهم کرده است. بنابراین، در این مقاله سعی شده است که چشم انداز حال و آینده انتقال ژن را در بهبود گیاهان زراعی مورد بررسی قرار دهد.  

تولید پروتئین های نوترکیب در گیاهان

استفاده از گیاهان به منظور درمان بیماری های انسان به هزاران سال پیش بر می گردد. اما اخیراً تولید گیاهان واریخته، باعث شده است که از گیاهان برای درمان بیماری هایی استفاده شود که تا پیش از این به وسیله داروهای شیمیایی یا مواد زیستی بدست آمده از حیوانات یا میکروارگانیسم ها درمان می شدند. از آنجائیکه قیمت داروهای زیستی بدست آمده از سیستم های کشت سلول های حیوانی یا میکروارگانیسم ها فراوانی آنها را محدود می کند، بنابراین توسعه سیستمی که بتواند این داروها را با قیمت و فراوانی مناسب در اختیار مصرف کنندگان قرار دهد، امری ضروری می باشد. 

تولید مواد دارویی و واکسن ها از گیاهان

استفاده از میکروارگانیسم ها جهت تولید دارو برای نخستین بار با کشف پنی‌سیلین در سال ۱۹۲۸ شروع و عصر جدیدی برای مبارزه بشر با بیماری های عفونی انسان و حیوان، بیماری های قلبی، دیابتی، کوتاهی قد، هموفیلی، پارکینسون و … آغاز شد.