یک سوئیچ پروتئینی سرنوشت سلول را القاء می کند

به گزارش پژوهشکده مجازی بیوتکنولوژی پزشکی، محققان دانشکده پزشکی سان دیگو در دانشگاه کالیفرنیا کشف کرده اند که نوعی پروتئین شناخته شده دارای یک عملکرد جدید است: در تعیین اینکه آیا یک مدار بیولوژیکی یک سلول عصبی نابالغ در حالت بنیادی باقی می ماند و یا اینکه اقدام به تبدیل به یک نورون کاربردی می کند. 

سپر حفاظتی جدید در برابر اچ‌آی‌وی با تقویت سیستم ایمنی

محققان از روش ژن درمانی برای تقویت سیستم ایمنی بدن 12 بیمار مبتلا به ویروس اچ‌آی‌وی استفاده کرده‌اند که مانند یک سپر حفاظتی در برابر حملات ویروس عمل می‌کند. 

کشف مسیر پروتئینی که به بقاء سلول های سرطانی کمک می کند

به گزارش پژوهشکده مجازی بیوتکنولوژی پزشکی، گروهی از محققان دانشکده پزشکی Case Western Reserveکشف کردند که چگونه پروتئین مرتبط با سرطان Bcl-2، سلول های سرطانی را برای زندگی طولانی تر سیگنال دهی می کند. این موفقیت زمانی پدیدار شد که دانشمندان کشف کردند که ژن Bcl- 2 باعث تغییر در سطح یونهای کلسیم در سلول های سرطان خون می شود و این در حالی است که این سلول ها به درمان سرطان مقاوم هستند. یافته های این تحقیقات که در مجموعه مقالات مجله آکادمی ملی علوم (PNAS) منتشر شده است، می تواند منجر به توسعه دارو هایی شود که در بدخیمی ها به Bcl-2 حمله می کند و نتایج بهتری در درمان سرطان را ایجاد می کند. 

اولین مرحله حیاتی در لقاح بین اسپرم و تخمک شناسایی شد

محققین پروتئین های تعاملی سطح سلولی اسپرم و تخمک به نام Izumo-Juno را که برای شروع زندگی پستانداران حیاتی می باشند، شناسایی کردند. 

بیوتکنولوژی و زیرشاخه های آن

زیست فناوری یا همان بیوتکنولوژی اصطلاحی است مربوط به فناوری مهندسی ژنتیک یعنی فناوری قرن 21 ، با این همه لفظ زیست فناوری در برگیرنده فرآیندهای گسترده تری از تغییرات زیست فناوری اورگانیزم هاست که اخیرا نقش آنها در زندگی انسان بیشتر از پیش نمود پیدا کرده ا ست. بررسی فرآیند تبدیل مواد اولیه زیستی به محصولاتی همچون میوه ها و بهینه کردن آنها از مهمترین کاربردهای این علم است. با گسترش و توسعه دستاوردها و روش های جدید، صنایع زیست فناوری قدیمی نیز در حال رسیدن به افق های روشنی در این زمینه هستند که این به آنها در تولید محصولات با کیفیت تر و بیشتر کمک خواهد کرد.
 

قرص ضد سکته قلبی با طعم گوجه فرنگی

پژوهشگران انگلیسی با استفاده از نوعی خاص از گوجه فرنگی قرصی تهیه کرده اند که می تواند در مبارزه با بیماریهای قلبی بسیار مفید باشد و میزان کلسترول بد خون را تا 90 درصد کاهش دهد.
 

سدهای زیستی در برابر ورود نانوذرات از راه خون

نانوذرات به عنوان حامل‏ های جدید داروها مورد استفاده قرار می‏ گیرند. در سال‏ های اخیر نیز پیشرفت‏ های زیادی در فناوری تهیه، تشخیص و آزادسازی این حامل‏ ها ایجاد شده است و انواع گوناگونی از نانوذرات نظیر لیپوزوم‏ ها، میسل‏ ها، نانوذرات پلیمری و انواعی دیگر مورد تحقیق قرار گرفته‏ اند. هرکدام از این فناوری‏ ها ویژگی‏ هایی دارد که تحت اثر مشخصات زیستی سلول‏ ها قرار می‏ گیرد و موجب می‏ شود تا توانایی توزیع و اثربخشی نانوذرات تغییر نماید. بنابراین طراحی حامل‏ های دارویی برای مقاصد درمانی و تشخیصی باید با توجه به سدهای زیستی بدن برای ورود ذرات و نحوه‏ی توزیع آنها در بافت ‏های مختلف باشد. در مقالات قبلی به صورت خلاصه سدهای زیستی برای اعضای مختلف بدن ذکر شده ‏اند اما در این بحث بیشتر درباره‏  تداخلات احتمالی نانوذرات بعد از عبور از سدهای بافتی و ورود به خون توضیح داده می‏ شود. 

نانوذرات هیدروژل در دارورسانی

هیدروژل‏ ها شبکه‏های سه‏ بعدی آبدوست و دارای اتصالات عرضی هستند که در تماس با آب متورم می‏شوند اما حل نمی‏گردند. این ترکیبات می‏توانند اشکال فیزیکی مختلفی شامل ورقه، میکروذره، نانوذره، ساختار پوششی و فیلم داشته باشند. به دلیل همین تنوع ساختار، هیدروژل‏ها به طور متداول در زمینه‏ های گوناگون پژوهشی نظیر زیست‏حسگرها، مهندسی بافت، جداسازی مولکول‏های زیستی یا سلول‏ها و تنظیم چسبندگی زیستی مواد مورد استفاده قرار می‏گیرند. موادی که دارای ساختار هیدروژل نانوذره‏ای هستند ویژگی‏ هایی را که هیدروژل‏ها و نانوذرات هر یک به طور جداگانه دارا می‏باشند، به طور همزمان نشان می‏دهند. نانوذرات هیدروژل کاربردهای گسترده‏ای دارند که یکی از مهم‏ترین آنها هدف‏درمانی سلولی است. این ساختارها همچنین برای آزادسازی کنترل شده‏ی پروتئین‏ هایی مانند لیزوزیم، آلبومین و ایمونوگلوبولین نیز مورد استفاده قرار گرفته‏ اند. 

نانوذرات و دارورسانی خوراکی

دارورسانی خوراکی رایج ‏ترین راه دارورسانی محسوب می‏ شود چرا که راهی غیر تهاجمی برای بیمار است هرچند که رسیدن به غلظت درمانی مورد نیاز برای برخی داروها به علت محلولیت کم، پایداری کوتاه ‏مدت و پایین بودن میزان داروی ورودی به خون با کمک روش خوراکی از مشکلات این روش به شمار می ‏آید. برای رفع این مشکلات از نانوذراتی استفاده می‏ شود که می‏توانند داروها را از تخریب در دستگاه گوارش حفظ نموده و آنها را به محل مناسب برای درمان برسانند. نمونه ‏هایی از این ذرات، نانوذرات پلیمری، نانوذرات لیپیدی جامد و نانوکریستال‏ها هستند که هر کدام می‏ توانند در حالت بهینه، میزان داروی جذبی را افزایش داده و موجب بیشتر شدن زمان ماندگاری دارو و پایداری آن در دستگاه گوارش شوند. 

نانوکریستال‏های دارویی

امروزه بسیاری از داروها به دلیل انحلال کم در حلال‏های مایی و غیر مایی، در مراحل اولیه‏ی تحقیقات کنار گذاشته می‏شوند. یک راه مناسب برای رفع این مشکل استفاده از نانوکریستال‏ها است که قابلیت استفاده در صنعت و آزمایشگاه را دارند. برای تولید این ساختارها روش‏هایی مانند بکارگیری هموژنایزر با فشار بالا یا استفاده از سایش و همچنین روش رسوبی وجود دارد. این ساختارها تاکنون توانسته‏اند به خوبی جایگاه خود را در بازار و تحقیقات دارویی پیدا کنند و نمونه‏های موفقی از فرمولاسیون را در سطح دنیا معرفی نمایند. ساده¬تر بودن ساخت و نیز عوارض کمتر از ویژگی‏های اصلی این نانوساختارها است که دلیل عمده‏ی آن، عدم نیاز به فرمولاسیون‏های پیچیده برای وارد کردن دارو در ساختار نانو و حفظ پایداری محصول می‏باشد.