پروتئین‌های ضد یخ

 فعالیت ضد انجمادی تاکنون در بسیاری از موجودات، از ماهی­های آزاد تا حشرات، گیاهان، باکتری­ها و قارچ­ها که با دماهای پایین مواجه هستند مشاهده شده است. نقش پروتئین­ های محافظت کننده از سرما حفاظت از پروتئین­ های درون سلولی و غشاء در طی فرآیند انجماد - ذوب است. پروتئین­های ضد انجماد یا ضد یخ Antifreeze proteins, AFPs توسط موجوداتی که در آب و هوای سرد زندگی می کنند، برای تحمل سرما و اجتناب از انجماد تولید می­شوند. پروتئین­ های اخیر با اتصال به بلور یخ از تشکیل آن جلوگیری می­کنند. 

 

تنوع گونه­ هایی که این پروتئین­ ها را تولید می­کنند، به همراه تنوع موجود در خود این پروتئین­ ها، باعث پدید آمدن طیف وسیعی از پروتئین­ های ضدیخ در اندازه­ ها و عملکردهای مختلفی شده است. پروتئین‌های ضدیخ دارای خصوصیات مهمی هستند که سبب اهمیت آنها شده است. کاهش دمای انجماد، تعدیل یا جلوگیری از رشد بلورهای یخ و جلوگیری از تبلور مجدد، همچنین این پروتئین‌ها بعنوان محافظ­­های غشای پلاسمایی در دمای پایین عمل می­کنند. از جمله گیاهانی که در آن AFP تولید می­شود می­توان به گندم زمستانه و بهاره، چاودار زمستانه و بهاره، جو زمستانه، ذرت، یولاف بهاره، انگور، هلو و مرکبات اشاره کرد. پروتئین­ های ضدیخ پتانسیل زیادی در کاربردهای تجاری از خود نشان داده­ اند. صنعت غذا یکی از بخش­ های مهم و قابل توجه است که پروتئین ضدیخ می­تواند در آن کاربرد داشته باشد. این پروتئین­ها می­توانند نتایج سودمندی در تولیدات و کیفیت غذا داشته باشند. با استفاده از روش­ های انتقال ژن، پروتئین ضدیخ می­تواند به ماهی، مخمر، سبزیجات و میوه ­ها انتقال داده شود و به عبارتی خواص سودمندی به این موجودات دهد. توسعه تکنولوژی پروتئین ضدیخ در مراحل ابتدایی خود است که می­تواند چشم ­انداز بزرگی برای عملکردهای آینده داشته باشد.

دانلود مقاله پروتئین های ضد یخ و کاربرد آنها...