جهش هایی که مانع از مرگ سلولی برنامه ریزی شده می شوند

تیمی از محققین به بررسی نوعی از لنفومای non-Hodgkin به نام لنفومای سلولی مانتل پرداخته اند که برخلاف درمان های جدید دارای نرخ بقای کمی برای بیماران است.  

به گزارش بنیان به نقل ازscincedaily، مرگ برنامه ریزی شده سلول در مورد بسیاری از سلول های لنفوما عملکرد زیادی ندارد. این امر موجب تکثیر کنترل نشده سلول های سرطانی می شود. محققین می گویند که برای یافتن درمان های جدید ما باید بدانیم چه اتفاقی در این سلول ها می افتد. محققین نمونه هایی از لنفومای سلولی مانتل انسانی را برای یافتن خطاهای موجود در DNA مورد آنالیز قرار دادند. آن ها منطقه ای جهش یافته را در 30درصد بیماران یافتند. محققین دریافتند که این منطقه نقش مهمی را در تولید یک آنزیم ویژه به نام FBXO25 دارد. محققین پیش از این می دانستند که این لیگاز در تجزیه پروتئین ها در سلول ها دارند. اینک، آن ها نشان داده اند که این آنزیم در تکوین لنفوما نقش دارد. طی دوره ای از آزمایشات بی شمار، محققین توانستند سیگنال جدیدی را شناسایی کنند که منجر به شروع مرگ سلولی برنامه ریزی شده می شود. قبل از این که یک سلول شروع به تخریب خودش بکند، یک پروتئین ویژه که منجر به زنده نگه داشتن سلول های سالم می شود برداشته می شود. محققین دریافتند که لیگاز FBXO25 این پروتئین را با یک مولکول سیگنالی نشان دار می کند که منجر به شروع در معرض قرار دادن این پروتئین می شود. اگر که نقصی در این لیگاز وجود داشته باشد، این مکانیسم نمی تواند بیش از این عمل نمی کند. سلول های توموری خودشان را تخریب نمی کنند و شروع به تکثیر کنترل نشده می کنند. هم چنین به نظر می رسد که سلول هایی با FBXO25 جهش یافته پاسخ ضعیف تری به شیمی درمانی می دهند و در نتیجه منجر به ثبات بیشتر در تومورها می شود. با کشف این سیگنال جدید، محققین شروع به کار برای کشف درمانی جدید کرده اند.