کشفی که ممکن است منجر به کاهش دوزهای شیمی درمانی شود

مهم نیست که شما از چه نوع شیمی درمانی برای هدف قرار دادن تومورها استفاده می کنید، بسیاری از سلول های سرطانی به تاکتیک بقای مشابه ای متوسل می شوند: آن ها شروع به خوردن یکدیگر می کنند.  

به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، محققین دانشگاه بریگهام یانگ دو پروتئین را شناسایی کرده اند که در این فرایند که اتوفاژی نام دارد با یکدیگر جفت شده و جابه جا می شوند یا تغییر می یابند.

این یافته به ما راهی درمانی را ارائه می دهد که می توان اتوفاژی را در این تومورها هدف قرار داد. این ایده می تواند تومورها را به شیمی درمانی بسیار حساس تر کند. در واقع می توان این پروتئین و مکانیسم این سوئیچ شدن را برای بلوک کردن اتوفاژی هدف قرار داد. در نتیجه برای شیمی درمانی بیماران احتیاج به دوزهای کمتری خواهد بود، ضمن این که امید براین است که نتایج درمانی بهتری داشته باشد. استفاده از دوز پایین تر به معنی عوارض جانبی کمتر و ملایم تر خواهد بود. این سوئیچ تبدیل یه یک گزینه بین المللی شده است به نحوی که بسیاری از آزمایشگاه ها شروع به مطالعه پروتئینی به نام ATG9 به عنوان اولین مظنون کرده اند و از طرف دیگر به دنبال مکمل آن در بین هزاران گزینه پروتئینی نیز هستند. اما تیمی دیگر از محققین در BYU به دنبال این مطلب بوده اند که چرا سلول های سرطانی مقادیر مازادی از پروتئینی به نام زتا 14-3-3 را می سازند؟

در آزمایشگاه، با استفاده از بافت های سرطان سینه  آن ها سلول های توموری را با محروم کردن آن ها از اکسیژن و گلوکز، مجبور به متحمل شدن اتوفاژی کردند. مقایسه با گروه کنترل نشان داد که در زمان حمله دو پروتئین با یکدیگر قلاب می شوند. در واقع به دلیل استرس موجود، Atg9 مدیفیکاسیون هایی را متحمل می شود که زتا 14-3-3 را قادر به متصل شدن به آن می کند و در نتیجه سلول های سرطانی را قادر می سازد که بقای بیشتری داشته باشند. این روش منحصربفرد که مورد استفاده قرار گرفت نتایجی را به محققین ارائه داد که آن ها به هیچ عنوان به آن فکر نمی کردند. این محققین می گویند که چندین دارو وجود دارد که می تواند اتوفاژی را بلوک کند و  تاثیر شیمی درمانی را بیشتر سازد. یکی از این دارو کلروکوئین است .