هیدروژل ها
شبکههای سه بعدی آبدوست و دارای اتصالات عرضی هستند که در تماس با آب
متورم میشوند اما حل نمیگردند. این ترکیبات میتوانند اشکال فیزیکی
مختلفی شامل ورقه، میکروذره، نانوذره، ساختار پوششی و فیلم داشته باشند. به
دلیل همین تنوع ساختار، هیدروژلها به طور متداول در زمینه های گوناگون
پژوهشی نظیر زیستحسگرها، مهندسی بافت، جداسازی مولکولهای زیستی یا
سلولها و تنظیم چسبندگی زیستی مواد مورد استفاده قرار میگیرند. موادی که
دارای ساختار هیدروژل نانوذرهای هستند ویژگی هایی را که هیدروژلها و
نانوذرات هر یک به طور جداگانه دارا میباشند، به طور همزمان نشان میدهند.
نانوذرات هیدروژل کاربردهای گستردهای دارند که یکی از مهمترین آنها
هدفدرمانی سلولی است. این ساختارها همچنین برای آزادسازی کنترل شدهی
پروتئین هایی مانند لیزوزیم، آلبومین و ایمونوگلوبولین نیز مورد استفاده
قرار گرفته اند.