به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، از نظر تاریخی، محققین تصور می کنند که سلول های توموری با نیروی وحشیانه ای مهاجرت می کنند و به طور فعال از هر بافتی که در مسیرشان هست عبور می کنند اما مطالعات اخیر نشان می دهد که سلول های توموری ممکن است بیش از این منظم تر باشند و به طور سیستمیک حرکت کنند.
در مطالعه حاضر، محققین در دانشگاه Cornell گزارش داده اند که سلول های توموری استفاده از مسیرهای در حال حاضر پاک را به مهاجرت آزادنه ترجیح می دهند. این مطالعه به اهداف درمانی بالقوه ای اشاره دارد که برای متوقف کردن حرکت سلول توموری می توانند مهار شوند. بافت های بدنی پر از فواصل کوچک در بین سلول ها و پروتئین های مختلفی است که از آن ساخته شده است. اغلب مطالعاتی که روی مهاجرت سلول های توموری انجام شده است، به بافت به صورت یک ژل جامد نگاه کرده اند در حالی که این مدل برای درک تهاجم سلول ها مهم است و محققین مطمئن نیستند که حرکت از طریق محیطی با قوام غی یکنواخت مانند بدن هم، همان مکانیسم را شامل می شود یا خیر. برخی از مطالعات می گویند که فضاها و شکاف های از پیش موجود به هم می پیوندند تا تونلی را برای مهاجرت و پراکندگی سلول های توموری ایجاد کنند.
در این مطالعه، تیم تحقیقاتی ارزیابی کرده اند که چگونه سلول های توموری از طریق یک مدل صحیح از محیط بافتی که دارای شکاف های به اندازه سلول است در مقایسه با محیطی یکدست و بدون مسیر، حرکت می کنند. محققین اینک می دانند که چگونگی حرکت سلول ها روی ساختار محیطی بستگی دارد که به موجب آن، آن ها حرکت می کنند. این مطالعه اولین مطالعه ای است که به نوبه خود شکاف ها و فواصل طبیعی موجود در بافت را ایجاد کرده تا بررسی کند چگونه سلول ها از این فوق بزرگراه ها برای حرکت سریع و پراکنده شدن در سراسر بدن استفاده می کنند. محققین دریافته اند که زمانی که روی یک محیط فاقد شکاف یا مسیر از پیش موجود کار می کردند، سلول ها مجبور بودند به طور فعال با بافت بچسبند، آن را تجزیه کنند و سپس حرکت خود را به سمت جلو ادامه دهند. برخلاف آن، حرکت از طریق یک بافت با مسیرها مشخص بسیار آسان تر است و سلول ها تونل ها را پیدا می کنندو می توانند از فرایند پاک سازی بافتی اجتناب کنند و بدون مزاحمت حرکت کنند. این یافته ها نشان می دهد که سلول ها تونل های از پیش شکل گرفته را انتخاب می کنند زیرا اجازه حرکت آسان تر را به آن ها می دهد.