ویروس های تخریب کننده به دلایل گوناگون باعث مرگ یاخته های میزبان می شوند از جمله این که ویروس ها برای استفاده از پروتئین و پیش سازهای اسید نوکئلیک برای سنتز با یاخته میزبان رقابت کرده و آنها را از بخشی از این مواد محروم می کنند یا تجمع پروتئین های ویروسی در یاخته منجر به مرگ یاخته می شود. برخی ویروس ها نیز با پروتئین فیوژن خود و فعالیت یاخته ها را متوقف می کنند گاهی نیز بروز آنتی ژن های ویروسی بر سطح یاخته آلوده باعث می شود سیستم ایمنی بدل به آن حمله کرده و سبب مرگ آنها شود. ادامه مطلب ...
ویروسها موجوداتی هستند که در مرز حیات قرار دارند. اما برخلاف موجوداتی که زندگی حقیقی دارند،ویروس ها توان زندگی در خارج از بدن میزبان را ندارند. ویروسها پاتوژن هایی هستند که به سلول های میزبان حمله میکنند و به منظور ساختن تعداد بیشتری ویروسها آنهارا تخریب میکنند. در اصل ویروسها اساسی ساده دارند و درعین حال بسیار قدرتمند هستند. آنها از یک پوسته پروتئینی به نام کپسید تشکیل شده و دارای ژنومی است که از RNA یا DNA احاطه شده است. ذره ای که وریون نامیده می شود، برخلاف سلول زنده،به هیچ وجه توان ساخت انرژی مورد نیاز خود و تکثیر ژنوم خود را ندارد. این ویروس برای انجام اینگونه فعالیت ها به میزبان وابسته است. ادامه مطلب ...
اسید نوکلئیک
یک
ذره ویروسی دارای یک هسته مرکزی اسید نوکلئیکی DNA یا RNA به عنوان ماده
ژنتیکی میباشد. نسبت اسید نوکلئیک به پروتئین غلاف ویروس از یک درصد در
ویروس آنفلوانزا تا 50 درصد در برخی از باکتریوفاژها متغیر است. برخلاف
سلولهای پروکاریوتیک و یوکاریوتیک که همواره دارای DNA به عنوان ماده
ژنتیکی اصلی خود هستند ویروسها دارای یکی از دو نوع اسید نوکلئیک بوده و
هرگز هر دو را باهم ندارد. اسید نوکلئیک در بعضی ویروسها به شکل خطی و در
بعضی به شکل حلقوی میباشد.