جلبک علیه ویروس ایدز

جلبک ها به دلیل دارا بودن ترکیبات پلی ساکاریدی و دارویی خاص، دارای کاربرد های وسیعی هستند که به صورت مصرف مستقیم دارویی و نیز به صورت مصارف ترکیبی در داروسازی از آنها استفاده می شود. خواص دارویی که برای جلبک ها عنوان شده است بسیار زیاد می باشد. اما از کاربردهای جدید این گیاه، مقابله با ویروس ایدز عنوان شده است.   لکتین ها دسته ای از پروتئین ها با خاصیت اتصال به کربوهیدرات هستند که عمدتاً توسط گیاهان تولید می شوند. اخیراً دسته ای از این ترکیبات از ریزجلبک ها و جلبک ها جدا و خالص سازی شده است. این پروتئین ها قادرند به گیرنده های سطحی ویروس ایدز متصل شده و با جلوگیری از اتصال ویروس به گیرنده سطحی سلول های لنفوسیت T  از گسترش آن در بدن فرد آلوده جلوگیری کنند. بررسی توالی اسید آمینه ای این پروتئین ها وجود چند ناحیه بسیار حفاظت شده را در آنها به نشان می دهد. این نواحی، برای عملکرد لکتین یعنی اتصال به کربوهیدرات از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. انواع لکتین هایی که خاصیت ضدویروسی از خود نشان داده اند عبارتند از :

سیانوویرین: پروتئینی با 101 اسید آمینه که از محیط کشت نوستوک الیپسوسپورم جدا سازی شده و آثار ضد ویروس از خود نشان داده است. براساس بررسی های انجام شده تاکنون، این نوع جلبک تنها تولید کننده این نوع از پروتئین ضدویروس است.

سیتوویرین: این لکتین از گونه سیتونما واریوم بدست آمده است. این پروتئین از 95 اسیدآمینه تشکیل شده است و دارای 5 پیوند دی سولفیدی می باشد.

گریفیتسین:  این لکتین از جلبک قرمز گریفیتسیا از دریاچه نیوزلند جداسازی شده است. غلظت در حد پیکومولار این ترکیبات می تواند ویروس ایدز را مهار کند.  

میکروسیستیس ویریدیس: یک پروتئین 13 کیلودالتونی است که از محیط کشت این سیانوباکتری جداسازی شده است. این لکتین با تمایل بسیار بالا و در حد میکرومولار به کربوهیدرات های سطحی ویروس ایدز متصل می شود.